سمفونی بیست و چهارم

آنسان ستودمت که بدانند مردمان
محبوب من به سان خدایان ستودنی است

سمفونی بیست و سوم

پشت این پنجره جز یک هیچ بزرگ چیزی نیست
سنگ را بنداز
شیشه ها 
دل دارند
دلشان را نشکن